گروه کارخانه جات «پلاستیک کار» بیش از 30 سال است که در زمینه پلاستیک و پلیمر در دو لاین متفاوت که یکی لاین پلی اتیلن و دیگری پی وی سی است؛ فعالیت دارد. هوشنگ پارسا، بنیانگذار، رییس هیئت مدیره و مدیرعامل این واحد بزرگ تولیدی است که با توجه به سابقه و عملکرد ایشان در عرصه تولید و صادرات، در این شماره گفتگویی را با ایشان ترتیب دادیم.
از سال 1367 که پلاستیک کار را بنیان نهادیم و کارخانه را در شهرک صنعتی اشتهارد راهاندازی کردیم؛ به تدریج کار را توسعه دادیم و وارد حوزه محصولات پلی اتیلن شدیم، ضمن اینکه تولید اولین محصول‌مان یعنی شلنگ را همچنان ادامه دادیم. به‌طور کلی تولید را در دو گروه محصولات پی‌وی‌سی و پلی‌اتیلن دنبال کردیم و امروز محصولات‌مان شامل انواع فیلم‌های شرینک و بسته‌بندی، فیلم‌های کشاورزی فیلم های ساختمانی، فیلم عریض ، غلاف پلی‌اتیلن لوله، فیلم فونداسیون، فیلم مانع بخار ساختمانی، فیلم عایق استخر و آسفالت، کیسه‌های پلی‌اتیلن (کیسه های صنعتی، پلی بگ، با دمای ذوب پایین، روپالتی و شرینک هود، کیسه های فروشگاهی، کیسه فریز و کیسه زباله)، انواع گرانول ها و کامپاندهای و ، انواع مستربچ کربنات کلسیم و شلنگ‌های پی‌وی‌سی و پلی‌اتیلن و همچنین خدمات چاپ، دوخت و بسته بندی میشود.
نوسانات همیشه آسیب زا بوده است. اگر قلب یک انسان نوسان داشته باشد، مشکل پیدا میکند و در تولید که نبض کار بسیار مهم است؛ نوسانات، باعث آسیب مضاعفی میشود. یکی از قسمت های کار ما تهیه مواد اولیه است. ما پتروشیمی های مقتدری داریم که به آن افتخار می کنیم، ولی حرف من این است که این پتروشیمی ها با پول این ملت در طی دوران دولت های حکومت جمهوری اسلامی بارور شدهاند. هر دولتی روی کار آمد با تمام توان از بودجه دولت به آنها کمک کرد و آنها رشد کردند، ولی متاسفانه هیچ وقت عملکرد آنها در جهت ارتقاء صنایع تکمیلی نبوده و همیشه در حق آنها اجحاف شده است، به این ترتیب که هیچ وقت نخواستند صنایع پایین دستی هم رشد کند. ما با اینکه پتروشیمی های قدرتمندی داریم که باز هم می گویم از این موضوع لذت می بریم و به آن افتخار می کنیم؛ اما فاصله ی صنایع تکمیلی با صنایع پتروشیمی بسیار زیاد است و دلیل آن این است که دولت ها فقط به صنایع پتروشیمی کمک کردهاند و آنها هم نخواسته اند طوری سیاست گذاری کنند که صنایع پایین دست هم بتواند حرکت رو به جلو داشته باشد. در نقطه مقابل پتروشیمی ها به خام فروشی عادت کرده و آن را در اولویت قرار دادند. با اینکه در نظام همیشه صحبت این بوده که خام فروشی انجام نشود ولی پتروشیمی ها همچنان به خام فروشی، تمایل دارند. بارها مستنداتی داشتیم که پتروشیمی ها مواد اولیه را به کشورهای خارجی ارزانتر دادند و صنایع پایین دست، مواد اولیه را گرانتر دریافت کردند.
در چهارسال آخر مسئولیت آقای نعمت زاده، صنایع پایین دست بسیار آزار دیدند. چرا که در کشوری که دلار به نرخ مصوب بود و همه صنایع، ارگان ها و تمامی مجموعه های دولتی، با نرخ مصوب ارز کار می کردند، ولی آقای نعمت زاده در 10 تیر سال 93 قانونی برای پتروشیمی ها وضع کرد که آنها بسیار از آن قانون بهره مند شدند و در مقابل، صنایع تکمیلی بسیار آسیب دیدند و این بود که صنایع پایین دستی را جدا از رقابت در بورس وادار کردند با نرخ ارز آزاد خرید کنند، چیزی که در ایران مرسوم و متعارف نبود و هیچ ارگانی از این نظام با نرخ ارز آزاد کار نمی کرد، به جز صنایع تکمیلی پتروشیمی. متاسفانه انجمن ها نیز در آن زمان به درستی دفاع نکرده و عقب نشینی کردند درحالی که می توانستند جلوی این مسئله را بگیرند. آقای نعمت زاده هم با تمام قدرت ایستاد فقط برای اینکه پتروشیمی ها را فربهتر کند، یا به دلیل وابستگی یا دلبستگی به این صنایع مادر که فکر میکنم ایشان هم وابسته بودند و هم دلبسته. در آن زمان شاهد بودیم که ترکیه کالاهایی که ما تولید میکردیم را با مواد اولیهای که از ایران ارزانتر میخرید با قیمت پایینتری عرضه و وارد بازار میکرد. حالا چین و کشورهای دیگر جای خود دارد… واقعاً نمی دانم این مصوبه را دولت وقت، با چه نگاهی انجام داد، ولی صنایع پایین دست به معنی واقعی دچار یک آسیب و عقب ماندگی بزرگی شد که فعلا باید تلاش کنیم که خود را برسانیم، چون آن ضربه بسیار سنگین بود.
چون در این صنعت کار میکنم، بسیار خوشحالم که پتروشیمی های مقتدری داریم و واقعیت این است که پتروشیمی مقتدر برای ما که صنایع پایین دست هستیم باید یک نعمت به حساب بیاید ولی گاهی اینطور نیست و برای ما معنی دیگری پیدا میکند. امیدوارم روزی برسد که نگاهمان ملی و کشوری باشد. متاسفانه این روزها شرایط به گونهای پیش میرود که گاهی ایرانی بودن خود را فراموش میکنیم و فقط و فقط به خودمان و برای خودمان فکر و عمل میکنیم. لذت و پیروزی اصلی زمانی اتفاق میافتد که جامعه شکوفا بشود و به سوی دلخوشی، ترقی و امیدواری حرکت کند.
اگر قرار باشد قشر خاصی همه چیز داشته باشد و همه قدرت ها دست آن ها باشد و بقیه شرایط نامناسب داشته باشند؛ به قطع برای دوستانی که این برنامه ریزی ها را می کنند نیز دلچسب نخواهد بود. ایران خودرو مجموعهای است که گروهی به آن وابستگی و دلبستگی دارند و سال هاست که دولت های مختلف به آن کمک میکنند و در طی سال ها، اینها در حال عقب رفت هستند، ولی تفاوت پتروشیمیها این است که سالها دولتمردان کمک کردند و پتروشیمیها رشد کردند که این دو تفاوتی آشکار با یکدیگر دارند. صنایع خودروی ما تمام سرمایههای مالیِ ملت و دولت را میگیرند باز هم عقب هستند ولی پتروشیمیهای ما بودجهی دولت و ملت را میگیرند و در مقابل رشد هم میکنند.
قبول انواع سفارشات قیمت ساخت قالب تزریق پلاستیک ، قیمت راهگاه گرم و … در مجموعه قالبسازی متال هارمونی
جهت کسب اطلاعات بیشتر با ما در تماس باشید.
